Oppgåvefordeling mellom primær- og spesialisthelsetenesta - depresjon

Oversikta nedanfor er hjelpemiddel til raskt å vurdere kor alvorleg pasienten sin sjukdom er, og om han kan motta behandling i primærhelsetenesta, eller om det er naudsynt med tilvising til psykisk helsevern.

Vurder​ing av kor alvorleg depresjonen er og kvar pasienten bør motta behandling

N​​økkelsymptom:

• vedvarende tristhet eller nedstemthet, og/eller
• tap av evna til å føle interesse for noko eller glede seg
• trøttheit og redusert energi

Dersom minst eitt av desse symptoma er til stades dei fleste dagar, mesteparten av tida, i minst to veker, spør om relaterte symptom.

Relaterte s​ymptom

• Søvnforstyrringar
• Konsentrasjonsvanskar
• Mangel på initiativ og det å kunne ta avgjerder
• Låg sjølvkjensle, skuldkjensle, pessimiske, klandrar seg sjølv
• generell uro og spenning
• sjølvmordstankar eller sjølvmordshandlingar

Fakto​rar som tilseier rådgjeving og oppfølging i primærhelsetenesta:

• få av symptoma ovanfor
• ingen depresjon i pasienten sin eller familien sin anamnese
• tilgjengeleg sosial støtte
• periodisk tilbakevendande symptom, eller symptom som har vart mindre enn to veker
• ingen sjølvmordsrisiko
• lite funksjonstap

Fak​torar som tilseier aktiv behandling i primærhelsetenesta:

• fem symptom eller fleire
• depresjon i pasienten sin eller familien sin anamnese
• lite sosial støtte
• sjølvmordstankar
• funksjonstap

Faktorar ​som tilseier tilvising til spesialisthelsetenesta:

• dårleg eller ufullstendig utbyte av behandlinga
• tilbakefallsepisode innan eitt år
• sjølvmordsrisiko
• pasienten uttrykkjer ønskje om tilvising
• nedsatt evne til eigenomsorg

Faktora​​r som tilseier hastetilvising til akutt psykisk helsevern:

• sjølvmordsplanar
• psykotiske symptom
• sterk uro samtidig med ei rekkje alvorlege symptom
• alvorleg nedsatt evne til eigenomsorg

Opplysningane ovanfor er henta frå Nasjonale retningslinjer for diagnostisering og behandling av voksne med depresjon i primær- og spesialisthelsetjenesten.